PÓŹNOJESIENNE LESZCZE Z PŁYTKIEGO ZALEWU.

W tym sezonie zakochałem się w drgającej szczytówce. Methoda czy klasyczny feeder nie robi mi zbytnio różnicy. Obie techniki są wyjątkowo skuteczne i dają mi dużo satysfakcji. Nie ma nic przyjemniejszego niż widok powoli przyginającej się szczytówki i moment zacięcia, kiedy na końcu wędki czujemy przyjemny, pulsujący ciężar. Poprzednie wyprawy sprowadzały mnie nad dużą, nizinną rzekę, gdzie szukałem ryb w głębszych rynnach. Tym razem z towarzyszącym mi w tym dniu Piotrkiem odwiedziliśmy płytki, pobliski zalew. Chcieliśmy sprawdzić czy późnojesienne leszczyki jeszcze żerują czy „śpią” już w najlepsze.

Leszczowa zanęta i coco belge na dzisiejsze wędkowanie.

Nad wodą zjawiliśmy się jeszcze po ciemku. Korzystając z wolnego czasu zanim nastał świt, zaczęliśmy się przygotowywać. Na spokojnie rozłożyliśmy stanowiska i odmierzyliśmy odległości łowienia. Mój wariant oscylował w okolicy 35 metra. Piotrek postanowił łowić około 5 metrów dalej. Mój kompan skorzystał z mrożonek w tym dżokersa i pozostałości zanęt zawodniczych. Całość dopalił szczyptą mrożonego kastera i atraktorem leszczowym.

Glina Competition na dzisiejsze wędkowanie.

Ja postawiłem na wersję nieco prostszą. Zanęta leszczowa od Professa została przesiana na sicie i wymieszana z odrobiną coco-belge. Zapomniany dodatek jest przecież świetnym uzupełnieniem zanęt na karpiowate. Po przesianiu, zanętę przyciemniłem ziemią bełchatowską. Podkład do wstępnego nęcenia stanowiła glina Competition od Gliny Natura i 150 ml dżokersa. Mieszankę podkleiłem bentonitem. Na początku na dystans wyrzuciłem około 10-12 koszyków z dżokersem i 4 koszyczki zubożonej zanęty. Resztę zostawiłem na donęcanie.

Idealny rozpraszacz od Gliny Natura.

Koszyk do wstępnego nęcenia nabity przyciemnioną zanętą .

oraz ten do wędkowania nabity gliną z dżokersem.

Początek łowienia mieliśmy trudny. Zarówno u Piotrka i u mnie zameldowały się jazgarze. Potem jednak do stołówki przypłynęły małe płotki a mój towarzysz broni odłowił też pierwszego średniego leszczyka. Widać było, że ryba kręci się w łowisku co sygnalizowały trącenia żyłki, ale z braniami było słabo. Piotrek zaczął delikatnie od jednej, dwóch ochotek. Ja na hak zakładałem kilka ochotek i podpierałem całość pinką. Odpowiednia selekcja pozwoliła mi w końcu dobrać się do leszczy. Od razu wyciągnąłem 3 średnie sztuki. Następnie donęciłem 2 koszyki towaru i kolejne leszczyki trafiły do mojej siatki. W łowisku pojawiły się także krąpie oraz jeden mały jaź. Piotrek miał co najmniej godzinną przerwę w braniach, ale ciągłe donęcanie oraz zwiększenie przynęty było dla leszczy pokusą nie do odparcia. Mimo słabego początku Piotrek dobrał się do bremesów i odławiał je już do końca łowienia. Ostatni leszczyk trafił do siatki podbieraka jak już szykowaliśmy się do końcowej sesji.

Średniaki z płytkiego zalewu.

Teraz parę słów o sprzęcie. Do łowienia leszczyków użyłem 3 metrowego pikera z miękką szczytówką rzędu 0,5 oz. Na „młynek” nawinąłem winnerowską „osiemnastkę” dedykowaną do feedera. Cienka żyłka i bliska odległość pozwoliła mi zupełnie zrezygnować z dodatkowych usztywnień w tym również ze „skrętki”. Luźno przesuwający się po żyłce adapater, krętlik i 50 cm przypon, oto cały sekret skutecznego łowienia. Prawda, że prosto?! Dla bardziej ciekawskich dodam, że przypon 0,12 uwiązałem z żyłki Fiume Italiana z haczykiem Owner Chinta numer 12. Cieniutki, ale dość spory druciak na takim dystansie pewnie trzymał leszczyki, nawet te zapięte za skórkę. W tym dniu podczas holu nie spadła żadna ryba, a pewniejszy zapas mocy pozwolił mi nieco mocniej holować średniaki, które próbowały uciekać w pobliskie, gnijące grążele.

Wędkarski dzień przyniósł nam sporą ilość leszczy. Zabrakło większych okazów, ale duża ilość brań zupełnie zrekompensowała nam brak bonusów. Po szybkiej, zdjęciowej sesji rybki wróciły do siebie.